Po, më pëlqen të të lexoj

Nga Ilnisa Agolli

“Para kishës romake

ti shikon ballinën

unë belin tënd”

Poezi të tilla, të krijojnë një lloj atmosfere të cilën e strehojmë në nevojat tona, për të zbërthyer një qartësi të plotë. Poet të tillë, të zgjojnë një lloj arsye të re duke prishur rendin e logjikës me fuqinë e fjalëve duke të sunduar aq papritur. Dukuri të tilla, fiziologjistët përcaktojnë se ndodhin në ëndërr e cila na shëtit mes fantazmagorive pa na habitur aspak në fakt, ndërsa aparati kontrollues është në gjumë dhe dëshira përfytyruese rri zgjuar dhe punon.

Kontrollimi i realitetit pëson një lloj metamorfoze për të dashur më tej. Ndjesia e kësaj poezie të shpie për të kontrolluar realitetin e disa gjërave dhe mezi-pritur t’i kthehesh.

Ishte 13 prill, mesnatë mbase. Në rrjetin social dhe përsëritjen e ritmit të gishtit, shtanga. Para kishës romake, sikundër lexova. Pa e parë hiç zgjerimin poetik të autorit vendos të shkruaj:

“- Ti ke muzë sot dhe mua po më pëlqen të të lexoj. Mos e lërë të ikë sot. Mëkati shijohet në kishë!

(Muza jote po shpërndahet)”.

Dhe një poet i tillë, i gjallë; është e pamundur mos përgjigjet:

“Le të shpërndahet muza. Unë ia mora mjaltin <>”.

Më kujtohet që me të njëjtën dëshirë të nesërmen pasi e lexova dhe rilexova për disa çaste, replikën e tij u ktheva në bletë dhe i fola nën zë shkronjave poshtë:

“Ti e solle atë!

Unë qesha

të gjithë e panë”.

A është e mjaftueshme për të qenë i gjithë mëngjesi i gëzueshëm? Mbase! Më kujtohen këto të thëna të shkruara dhe shprehura në këtë dialog i cili shkoi tej. Tek njohja e poezive të tij shumë të mëdha mund të them. Të thelluara, dashura, e përflakura nën qiellin e mendimit poetik.

Më kujtohet gjithashtu, Bertil Lindbland – president i Akademisë Mbretërore të Shkencave, i cili përgjatë ceremonisë së Nobelit prezanton me këto terma Saint-John Perse:

“Zoti Saint-John Perse, ju keni ditur me një intuitë sipërane të përshkruani me anë metaforash brilante kundërveprimin e shpirtit të njerëzimit në një botë me pasuri të pashtershme. Vepra juaj poetike mbulon me flatrat e saj të shkuarën, të tashmen dhe ardhmërinë; ajo pasqyron dhe prindërit, gjithë njëherazi, universin tonë në gjenezë”.

Më pëlqen përzgjedhja e hollë e shtëpisë botuese Odeon, që çuditërisht na sjell dhe MË KUJTOHET të Ylli Demnerit.

Një poet që duhet të lexojmë edhe para kishës romake.

/DRONI.al/