Letra që ka perlotur sytë e mijëra njerëzve : “Mami, babi tani që unë…

Kjo leter eshte shkruar nga nje vajze para se ajo te vetevritej. Ja cfare shkruan ajo ne letren e saj, qe ka perlotur qindra mijera lexues ;
“Ckemi Ma’ , Ba’.
Kete leter po ua shkruaj Une, vajza juaj e vogel. Teksa mbani ne dore kete leter te bardhe, te marre nga tavolina e dhomes, do veshtroni njeri-tjetrin me habi.
C’eshte kjo leter e shkruar?-do pyesni.
Vemendjen e keni shkeputur nga letra tani dhe po me therrisni, tani ndodheni ne dhomen time per te pare nese gjendem aty.
E moret serish letren e lene gjithe vrull ne tavoline e po vazhdoni ta lexoni.
Ende jeni te paqarte se cfare po ndodh, por ajo cfare keni frike ju se mund te ndodhe, ka ndodhur!
Ne keto momente nuk gjendem ne shtepi. Nuk gjendem asgjekundi ku mund te kerkoni.
Jo, ju lutem cfare jane ata lote qe po me lagin letren me shkrimin tim mbi te? Nuk mundeni ta lexoni letren time me ata perde lotesh mbi sy.
Ne rregull pushoni pak te ulur ne divanin ne krahun e majte te tavolines.
Mundem te vazhdoj serish tani?
Mos.
M’u turbullua shkrimi. Se di ne do mundeni ta lexoni qarte. Por ju lutem lexomeni deri ne fund.
Para se gjithash dua te ju falenderoj per gjithcka me keni dhene. Strehe, veshmbathje, shkolle, ushqim.
E vute re qe harrova te permend dashuri, ngrohtesi ?
Jo.
Por ska problem. Pakujdesi te vogla. Njesoj si ato heret kur babai sme mbante mend ditelindjen, apo kur vinte ne mbremje deri vone i perpire nga alkooli duke u zene me gjithcka dilte para. Pakujdesi!
Goditjen e pare qe ndjeva ne fytyre kur isha ne moshen 9-vjecare eshte nje tjeter pakujdesi. Por kete here ish’ pakujdesi e imja. Dreqi e marrte si munda ti thyeja te gjitha shishet e alkoolit , kur e dija sa shume i ruante babai.
Me fal ba’. Sot po te kerkoj falje per ato shishe te thyera, por cte beja un e ngrata, doja ti vrisja dashurite e babait tim, per te shpetuar lumturine e familjes!
Marrezi apo jo?
Nuk meritoj falje e di. Por ti mundohu te me falesh!
Jo ba’, perse po qan serish? C’jane ata lot? Ndali te lutem, dua te me lexosh te gjithen.
Leshoje letren nga duart e mbaje ne krahe nenen qe po shembet nga dhimbja. Mos ma ler te rrezohet e pafuqi, ndonese tani ska me asnje fuqi.
Merrem e lexome pak, dua tme degjohe zerin e heshtjes heroina ime.
Ma’ lexome pak, e shtrenjta ime ma’ .
Te lutem me fal per kete goditje qe po te jap. I ke fshire gjithmone te nxirat qe te krijoheshin nga alkooli-baba, por kete plage sdo mundesh ta mbulosh.
Tkam dhene goditjen perfundimtare ma’, tlutem me fal. Merr force per mua, vajzen tende e lufto.
Dilja mbane dhe per mua. Tregoi pak botes se c’esht forca e gruas.
Alkoolin e mora me vete ma’. Tashme nuk do e shqetesoje babain tim ky virus i mallkuar.
I kam mbushur krahet e shpreses me cdo shishe alkooli te mundshem.
Jeto per mua te voglen tende,jeto per babin.
Shttt ma’ mos me vajto, smundem ta degjoj kete ze qe po ma keput shpirtin, skam vdekur, me shikon? Ja tek gjendem perballe teje duke te te puthur duart. Perse sme shikon ? Mblidhe veten , nuk mund te dorezohesh keshtu ma’. Mos ma keput shpirtin me kto lengata. Pusho mami smundem me. Mos mendo se te lash vetem, tani jemi dy. Jam prane teje dhe tani.
Por si mund te me shohesh te ploten pa e lexuar te gjithe letren?
He tani forca ime vazhdo degjoje babin teksa e lexon.
Nuk do e degjosh zerin e shpirtit te se vogles tende ?
E dija qe sdo me zhgenjeje e cmuara ime.
Po keto mallkime qe po degjoj ?
Cfare…?
Ba..ti…por…
Ba’ perse po e mallkon veten tani?
Jo jo. Mjaft! Mjaft sdua ti degjoj ata fjale me. E perse je fajtor ti? Jo aspak. Shiko ba’ e vogla jote te do shume, por nese vazhdon te mallkosh sdo vazhdoj te shkruaj me…
Alkooli ish fajtori ba. Ajo hiene e mallkuar t’dobesoi e tberi ta humbisje vetveten, alkooli ma mori ate babin qe me fali 9 vite lumturi e dashuri te pakushtezuar. Ato 9 vite me mbajten gjalle 11 vitet e tjera kur alkooli treti tutje lumturine me thika lendimi.
Por cte beje ti i shkreti. Ishe i gjithi i mbuluar me borxhe qe ne kohen kur nuk kishe me pune. Doje vetem te harroje pakez problemet qe ta vrisnin shpirtin, harrese te cilen e shtrengoje fort pas vetes dhe se lije te te largohej. Ne mengjeset kur tentonte te ikte e rrembeje serish ne gllenjka trishtimi.
E shihja vuajtjen tende ba, dhe mami e shikonte ne heshtje, ndaj kur alkooli ngrinte dore mbi te ajo heshte…
Neteve te vona te mbulonte se mos semureshe, e ne nje cep derdhte qenien e saj damke me gulqime lotesh.
Mami eshte viktima ba’, jo une.
Mua sme duhej te pergatisja ushqimin , te laja rrobat, te hekurosja me kujdes kemishat, te punoja per te siguaruar ushqim mbi tavoline. Nuk me eshte dashur mua te vesh femijen tim si gjithe te tjeret, ta shkolloja. Nuk dija asgje nga keto. Isha e vogel…keshtu me thonin, por jeta me rriti akoma pa njohur bukurine e botes femijore.
Nuk i kuptoja gjerat mire por me kalimin e viteve gjithcka zbardhte cdo padije timen.
13 Vjece isha kur fenija nisi te mendonte si i rritur.
Atehere nisa te kuptoj se dhe une kisha pergjegjesi.
Duheshin para.
Une duhej te punoja per tju ndihmuar, nese parate ishin problemi i vetem qe duhej zgjidhur per te hedhur hapat drejt lumturise se meparshme, une isha e gatshme te beja gjithcka.
Por c’mund te beje nje femije i vetem ne nje bote te madhe , aspak miqesore?!
Nisa te kerkoja pune ende pa e ditur se cdo te thoshte pune, por me kot endesha neper dyqane, rrugica, markete… askush nuk pranonte femije.
Te gjithe qeshnin kur u thoja se kerkoja pune. Disa madje me te qeshur me talnnin duke me kerkuar CV. Por asokohe se dija cfare ishte. E sme mbetej tjeter rruge vecse te ulja koken per te kerkuar diku tjeter.
Ne shkolle mesuesha ankohej se kisha renie drastike ne mesime, ankohej poashtu se isha e pavemendshme , e vecuar nga tjeret. Si mundesha te mesoja per gjera te bukura, numra, histori kur duhej te punoja?
E mban mend kur te thirren ne mbledhje ba’ ? Kishe te drejte qe me bertisje ate dite. U turperove perpara tjereve per kete vajzen qe thonin se mos kishte ndonje problem mendor.
Por jo ba’ ata nuk mundeshin ta kuptonin..nuk me kuptonin dot.
Nisa ti le oret e mesimit e te kerkoja me shpresat e prera per nje mundesi.. Ti e ke ditur se gjithmone kam qene e dobet fizikisht prandaj as ata nuk me pranonin, pastaj as mosha …ishin te gjitha kundra meje.
Po perse ata nuk e kuptonin dot nevojen qe kisha te punoja.
Kushedi sa here e kam mallkuar moshen atehere. Kaq e pafuqishme.
Por nje dite qershori nje zonje e sjellshme me mori ne pune. Jetonte 30 minuta larg shtepise tone,ne ate vilen e madhe qe gjithmone ne mbremje e enderroja veten aty brenda. Bera nje enderr realitet ba. Hyra ne shtepine e endrrave te mija femijore, edhe pse si sherbyese.
Isha me e matur. 15 Vjece isha nese nuk gabohem. Mjaftonte ti pastroja shtepine e te kujdesesha per nje te semure. Asgje e pamundur per tu realizuar.
Ditet e mija tashme mbusheshin me ca pikleza te vogla gezimi kur cdo dite mbi tavoline lija parate e fituara. Me ne fund mundesha te ndihmoja me dicka.
Nisa te mos ndihesha me aq e pafuqishme.
Ja dhe pergjigjia e pyetjes se shumehere-pyetur “Po keta para nga erdhen?” .
Mundem te te pyes per dicka ba?
Me fal per kete nderprerje te papritur.
Je ndjere ndonjehere krenare per vajzen tende ? Per mua ?
Ose… jo jo mos mu pergjigj me mire.
Si mund te jesh krenar per nje si une. Fundja nuk kisha asgje qe te bente ty krenar. Ne shkolle nuk isha nxenesja exelente, as nje gjuhe te vetme te huaj nuk munda ta mesoja rrjedhshem si shoqet e mija, smunda as te krijoja shoqeri me askend.
As ne gjimnaz nuk munda te fitoja apo merrja pjese ne asnje aktivitet, nuk di te kercej bukur, kendoj apo recitoj. Si te jesh krenar per nje vajze kaq te pa-talent si une?!
Jo ba mos mi kundershto keto qe po te them. Eshte hera e pare qe po te kundershtoj, dhe kete here kam une te drejte.
Dhe ti vete e dije se une jam nje pengese!
Shkolla e larte ka shume shpenzime ba’. Veshjet, librat.. Oh! Nuk mund tia falja vetes as per shqetesimin me te vogel.
Mjaft keni vuajtur dhe ju.
…
Ba’ e di sa eshte data sot ?
Po 28 dhjetor eshte.
E di cfare eshte ?
Jo ska problem qe nuk e di, nuk eshte ndonje dite e vecante kurrsesi.
Po ba’ eshte ashtu sic tha mami. Eshte ditelindja ime sot. Mbush 20 vjece.
Dhe une e kisha harruar madje se sot kisha ditelindjen, te besohet ?
He qesh pakez tani ba’ .
Do ja mohosh te embles tende nje buzeqeshje?!
Dikur me ke pyetur se cfare dhurate do doja per 20 vjetor, 7 vjece isha atehere me duket, nuk ta kam kthyer kurre pergjigjen, prandaj dua te ta them sot.
Ne kete 20 vjetor dua te te shoh te buzeqeshur ty bashke me mamin, aroma e parfumit tend te ndihet kudo neper dhome, me goten e mbushur me leng paqeje te ngreni dolli per ditet e reja qe do vijne ne vazhdim.
Do guxoj te te kerkoj dhe dicka tjeter ba’. Dua te blesh nje torte e mbi te te vendosesh 9 qirinj.
Ja ta shpjegoj une se perse 9-te.
Dua te vendosesh mbi te vitet e lumturise e te kujtoni vetem ato 9 vite. Aty ku zemrat qeshnin e beheshin nje me harene.
Ka kaq shume kujtime te bukura per tu pare. Te qeshura, perqafime, perralla te treguara, barcaleta, netet deri vone, pushimet, lodrat e kushedi sa kujtime tjera rrenjosura ne memorien tone.
Qirinjte dua ti fikni se bashku me duart shtrenguar, njeherezi do fikni dhimbjen e ne shtrengimin e duarve tua do gjendem Une.
Embelsine e tortes lereni te ju perkedhele shpirtin me dashuri.
Puthmeni qenien qe m’eshte shkrire ne kete flete t’bardhe te mbushur me shkronja jete.
Nga vajza juaj qe nuk arriti tju bej krenare, por qe ju do shume.
Falmeni nese me ikjen time ju vrava shpirtin, por duhej nje plage per te sheruar lumturine e hedhur tutje dhimbjen.
Mos mendoni se me humbet. Tani ju keni arsye per te jetuar, te jetoni edhe per mua. M’bameni gjalle duke buzeqeshur e ndjere lumturi brenda jush.

/DRONI.al/