RRËFIMI/ Nuk kisha rrugëzgjidhje vendosa të jem gruaja e tjetrit dhe dashnorja e atij që e dua me gjithë zemër…

Plot pesë vjet nuk e ka ditur askush që ne ishim të dashuruar në njëri-tjetrin. Të dashuruar jemi edhe sot, ndonëse të dy jemi të martuar me tjetërkënd. Nuk kemi mundur të martohemi për një arsye që vetëm ne të dy e dimë: i dashuri im nuk mund të martohej me një vajzë siç isha unë, e cila nuk ishte e virgjër kur isha njohur me të. U pajtova me fatin tim të zi dhe pas shumë lotëve të derdhur për të, ia mora mendtë një djali kurbetqar, të cilit nuk i interesonte e kaluara ime. U martova me të dhe ende jetoj me të, por unë vazhdimisht takohem tinëz me të dashurin tim, i cili disa javë para meje ishte martuar me një vajzë nga fshati, e cila kurrë nuk kishte ditur më parë se çka është seksi e çka është dashuria. Nuk kisha rrugëzgjidhje tjetër dhe vendosa të jem gruaja e tjetrit, por dashnorja e atij që e dua me gjithë zemër.

Nuk kam dashur kurrë t’i them vetes “STOP” në dashuri dhe “STOP” në seks. As që më ka shqetësuar fakti se nesër do të përfundoj rrugëve dhe kafeneve, ashtu siç përfunduan disa nga shoqet e mia, të cilat sot janë të trafikuara udhëkryqeve të botës. Thjesht, mua më ka pëlqyer vetja atëherë kur kam rrezikuar për diçka dhe sidomos kur kam tentuar që të bëj një të dashur, për të cilin ndonjëra nga vajzat tjera është djegur për të. Asnjëherë nuk kam pasur drojën nga familja, e cila shumë herë, fatkeqësisht, kishte hequr dorë prej meje dhe unë asnjëherë nuk e kam dëgjuar nënën time që në mungesë të babait të vdekur tragjikisht, zëvendësonte prezencën e tij fizike me burra të tjerë në firmën private ku punonte. E dija mirë se rrugës së nënës sime po shkonte edhe e bija, ndërkaq dy vëllezërit e mi më shumë interesoheshin për biznesin e tyre dhe ata kohën më të madhe qëndronin në udhëtime për furnizim me mallra ushqimore për magazinat e tyre.

Nuk dua të fsheh se mbi trupin tim, kam pasur meshkuj që dikush nga moshataret e mia ende i ëndërron. Edhe diçka dua të them se kam qenë një nga ato vajzat, të cilat i kam “kallur” djemtë dhe burrat e martuar në çdo moment kur e kam parë të nevojshme t’ua shkund shqisat e trurit dhe të lakmisë seksuale. Më ka pëlqyer gjithmonë të shoh meshkuj që janë eksituar për mua dhe ashtu të eksituar i kam lënë, deri në çastin kur unë vetë iu kam afruar cilit do që e ka merituar dhe më ka bërë përshtypje. Nuk është e vërtetë se femrat që ndërrojnë meshkujt do të mbesin pa u martuar. Tani mendoj se ato do të kenë fatin më të mirë dhe do të shkojnë nuse ku të duan, nëse vetëm pak dinë të aktrojnë dhe t’ua mbushin mendjen meshkujve naivë. Më ka ndodhur të njoh meshkuj që edhe kur më kanë pasur në shtrat nuk kanë ditur se çfare të bëjnë me mua. Më ka ngjarë të njoftohem edhe me tipa si ata që kanë humbur sa çel e mbyll sytë femrën që ka vuajtur dhe ka qenë e dashuruar në ta.

Nuk e kam ndërmend të vajtoj për të shkuarën time, sepse nuk kam lënë gjë pa bërë. Tani e di vetëm një gjë se asgjë në këtë jetë nuk të kujtohet përveç dashnorëve që ke pasur dikur. Sa herë e kujtoj kohën e kaluar në bankat e shkollës së mesme, më dalin para syve profesorët me pantallonat e fryrë para këmbëve sa herë që unë me qëllim i lija këmbët hapura nën fustanin tim. Ua shikoja sytë e përndezur, fytyrën e kuqe si gjaku, si dhe duart që iu dridheshin së bashku me zërin që humbte ekuilibrin kur shpjegonte në tabelën e zezë për orën mësimore. Vetëm njëri nga gjithë ata profesorë ia ka arritur të më ketë përfundi dhe atë në kabinetin e tij të fizikës brenda 5-6 minutash, jo më shumë. Kishte vendosur që edhe ta humbte vendin e punës, t’i dilte zëri i zi anë e katër anë, të merrte vesh i madh dhe i vogël – vetëm e vetëm që të më shfrytëzonte një herë seksualisht. Duke e parë vendosmërinë e tij, si dhe guximin që kishte marrë, ia plotësova dëshirën, ndonëse kishte hiç më pak se katërmbëdhjetë vjet më shumë se unë. Më kujtohet si sot sesi më shtriu në tavolinën prej druri, ma hoqi deri në fund të këmbëve fustanin dhe përfundoi dëshira e tij e madhe brenda shumë pak minutave. Aty i besova se në të vërtetë ai kishte qenë në hall të madh me mua dhe i kisha dhuruar vuajtje të jashtëzakonshme, sepse nuk mundi të rezistonte më tepër se pesë minuta. Ishte profesor i sinqertë dhe për këtë arsye vendosa që të mos i tregoja askujt për atë që kishte ndodhur në kabinetin e tij dhe kësisoj ia ruajta nderin. Pas tij kam pasur edhe disa meshkuj të tjerë, me të cilët nuk kam zgjatur shumë. Me fjalë të tjera, kam pasur shumë dashnorë, mirëpo vetëm me njërin pata rënë në dashuri dhe ende nuk e di pse ndodhi kjo…

Tani kam kuptuar një gjë interesante: meshkujve u pëlqen t’iu thuash se ke pasur aksidentalisht vetëm një të dashur dhe kaq. Ata nuk të duan të virgjër veç nëse duan të martohen me ty, ndërkaq gjithnjë dëshirojnë të takojnë vajza që nuk kanë përvojë të madhe në dashuri. Unë kam përdorur këtë taktikë në fillim: një herë paraqitesha si femër që mund të bëj për vete cilindo mashkull, më vonë vendosa që t’ia merrja mendtë dikujt dhe të martohesha, sepse edhe vitet e rinisë po më kalonin. Dhe, fati deshi që t’ia arrija këtij qëllimi: për të parën herë u dashurova në një djalë që kishte pesë vjet më tepër se unë. Unë mendova se ai do të më merrte për grua, mirëpo e kisha mashtruar vetveten, për arsye se ai në momentin e fundit më tha se nuk mund të paramendonte jetën me një grua që nuk është e virgjër. Edhe përkundër kësaj fyerje që përjetova prej tij, prapëseprapë nuk munda që ta pështyja në fytyrë dhe të mos ia shihja kurrë më sytë: nuk mund të ndahesha prej tij. Ishte diçka e veçantë ta ndiesh mungesën e dikujt për të cilin edhe në çastet e zemërimi dhe urrejtjes ndaj tij e adhuron dhe vuan që ta kesh afër. Kjo më ndodhte mua me atë që tashmë po bëhej edhe viti i pestë i lidhjes sonë.

“Ti mund të interesohesh për meshkuj të tjerë për qëllime martesore, sepse nuk dua që të mbetesh rrugëve. Unë dua që të shoh të martuar me dikë tjetër, ndërkaq për seks të jesh e imja përgjithmonë!…”, më tha kështu dhe unë nuk munda që ta refuzoja, sepse më mungonte. Nganjëherë mendoja me vete nëse ai më kishte bërë diçka të magjishme që më kishte përvetësuar në atë mënyrë të papërshkrueshme fizike dhe shpirtërore. Edhe atëherë kur doja t’ia ktheja shpinën, i kthehesha përsëri dhe kjo më ndodhte në çastet e vetmisë sime ose të dëshpërimit që kaplonte. Ç’është e vërteta, askush për pesë vjet sa kishim qenë bashkë, nuk kishte mundur ta hetonte dashurinë tonë, e cila ishte vetëm e përkohshme dhe jo e kurorëzuar me martesë. Ai nuk më donte për seriozisht, ndonëse isha përpjekur ta bindja rrejshëm se nuk isha femër që kisha manevruar me shumë meshkuj, por ai e kishte kuptuar tërë biografinë time të aventurave. Unë e doja shumë dhe nuk mund të rrija një ditë pa qenë pranë tij. Duke e ditur se atë nuk e kisha fatin tim të jetës, u hodha në kërkim të një djali tjetër dhe pas disa ditësh ia arrita qëllimit tim.

Në pushimet e verës u njoha me një djalë që kishte ardhur nga Holanda, të cilin me çdo kusht doja që ta bëja për vete dhe në të vërtetë ia dola. U martova me të duke ia zbukuruar të kaluarën time, mirëpo nuk pranova të ndahem prej atij tjetrit, edhe pse disa javë më parë më kishte njoftuar paraprakisht se do të merrte një nuse nga fshati me virgjinitet.

Nuk kisha rrugëzgjidhje tjetër dhe vendosa që të jem gruaja e tjetrit, por dashnorja e atij që e dua me gjithë zemër. Të dy kemi nga një fëmijë sot, por ne do të vazhdojmë që të takohemi me njëri-tjetrin deri në vdekje, sepse kështu më ka dhënë besën ai mua dhe unë atij. Do të zgjatnim me të vërtetë lidhjen tonë deri në frymën tonë të fundit sikur të mos na zbulonin se ne prej fillimit kemi mbajtur kontakte të fshehta, por në fund na hasi sharra në gozhdë. Pas asaj që ndodhi atij i ka ikur gruaja, ndërkaq mua burri ende më mban, për të mos thënë edhe ma ka kthyer shpinën, sepse më shumë rri në kurbet sesa në shtëpi…

/DRONI.al/