“Sokol Balla, Eni Vasili dhe Blendi Fevziu….tek supergazetarët tanë ndjehet një lloj shpërfytyrimi”

Nga Erl Kodra

Sokol Balla, Eni Vasili dhe Blendi Fevziu

Ata janë luftëtarë, por luftëtarë të një lloji të veçantë, të kuruar, të lumtur, të qeshur, të kënaqur, të veshur firmato. Ata dinë çfarë bëjnë edhe kur duken si naivë ndërsa bëjnë pyetje “të pafajshme”. Ata drejtojnë makineritë më fantastike të një progagande surreale, duke sulmuar një audience të shkoklueme nga dinjiteti, që zakonisht nuk mund t’i mbyllë hesapet e muajit për bukën e përditëshme. Spektatori është objektivi që duhet të shohë saktësisht atë që i servirë Sokoli, Blendi dhe Eni, tre supergazetarët që sot përbëjnë Zonën e Parë të Propagandës, ku të vertetat vdesin, dhe mashtrimet rriten.

Por le të zbërthejmë me detaje se çfarë dëmesh të pariparueshme po i sjellin zhvillimit të vendit në të gjitha drejtimet: ata po deformojnë perceptimin e publikut për demokracinë, për shtetin ligjor, për institucionet e pavarura, për opozitën legale, ndërkohë po shtyjnë qytetarët drejt depresionit dhe humbjes së shpresës, që vitet e fundit po braktisin masivisht vendin.

Merreni me mend; të gjithë këtë krim publik ata e bëjnë në emër të popullit të cilit gjoja i shërbejnë, por që në realitet ata vazhdojnë propagandën, për arsye të tjera, siç janë shpërblimet e jashtëzakonshme monetare të pushtetit të Edi Ramës dhe jo vetëm.

*) Noam Chomsky në librin e tij “Kontrolli i Medias: Arritja Spektakolare e Propagandës” thotë se industria moderne e marrëdhënieve me publikun është ndikuar nga teoria e “Demokracia e Spektatorit” e Walter Lippmann, në të cilën publiku shihet si një “tufë e hutuar” që duhet të drejtohet, jo të fuqizohet; dhe se si industria e marrëdhënieve me publikun (në Shtetet e Bashkuara) përqendrohet në “kontrollin e mendimit publik” dhe jo në informimin e tij.

Më tej Chomsky thotë se “Propaganda shtetërore, kur mbështetet nga klasa e arsimuar… mund të ketë një efekt të madh. Këtë e kuptoi Adolf Hitler, dhe të tjerë pas tij e ndjekin këtë mësim edhe sot”.
*) Noam Chomsky, lindur më 7 dhjetor 1928, është një gjuhëtar amerikan, filozof, shkencëtar, historian, kritik social dhe aktivist politik. “Kontrolli i Medias” është një abetare e pashoqe mbi punët sekrete të dezinformimit në shoqëritë demokratike.

Eni, Blendi dhe Sokoli nuk janë budallanj, përkundrazi ata janë aq të zgjuar dhe egoistë, sa ia kanë dalë të drejtojnë emisionet e tyre politike, në televizionet më të fuqishme në vend. Kjo do të thotë se të ngjitesh me “Open” në Top, me “RealStory” në Vizion dhe me “Opinion” në Klan, do të thotë se ti ke kofiçentin e duhur të zgjuarsisë, të mjaftueshëm për të zbërthyer skemat e propagandës. Skenarët pothuaj nuk ndryshojnë, ata janë ndërtuar si arena ku ka qëndrime të forta pro dhe kundër, ndërsa ata, supergazetarët që drejtojnë marrin poza asnjanësie, përveç rasteve kur situata del nga kontrolli. Në këtë mënyrë pesha specifike e skandalit konsumohet live në televizion, duke ulur ngarkesën negative, ndërsa publiku largohet nga thelbi i problemit, duke u marrë me show-n e Blendit, Sokolit, Enit. Shpesh herë pyetjet e tyre janë naive, gati idiote në emër të asnjanësisë profesionale, por në fakt janë të mirëmenduara. Ata gjithmonë kujdesen të bëjnë pyetjen dërrmuese “Kryeministri thotë se…”, dhe anjëherë nuk pohojnë “Kryeministri ka bërë këtë…”. Për ata, Kryeministri nuk është çfarë bën, por çfarë thotë; domethënë, për supergazetarët tanë nuk ka fare rëndësi se çfarë ka bërë ose nuk ka bërë Kryeministri Edi Rama, por rëndësi ka çfarë thotë dhe deklaron ai.

Ata bëjnë shkarkim të kontrolluar emocionesh, duke konsumuar kështu një lloj relativizimi të skandalit politik, krimit shtetërorë, krimit financiarë dhe vrasjes së demokracisë. Të pafytyrët që ftojnë në studio e përthithin të gjithë urrejtjen e krimit të kryer, sepse Alfred Peza, Alban Dudushi, Lorenc Vangjeli, Spartak Ngjela, Fatos Klosi, Taulant Balla, Vasjari, Minxhozi, Zaloshnja, Muç Nano, Anila Basha, Baton Haxhia e të tjerë, nuk kanë lidhje me dinjitetin dhe koherencën. Për këto qenie pranohet gjithçka që vjen nga lartësia e Edi Ramës, domethënë, mund të mos pranohet ajo çfarë vjen nga Zoti, por ajo që vjen nga Edi Rama pranohet pa diskutim. Për këto qenie në botën tonë ekziston vetëm Ai. Edhe Shqipëria dhe shqiptarët gjallojnë në saj të vullnetit suprem të Edi Ramës. Pikë.

Për Blendin, Enin dhe Sokolin nuk mund të ketë asnjë mendim të pavarur, kur fjala vjen, gazetari Peter Tiede publikon në Bild neverinë e krimeve, ku provohet me evidenca substanciale përdhosja e demokracisë dhe blerja e pushtetit nga Lartësia e Tij Edi Rama. Për gazetarët tanë gjëra të tilla janë normale, ato duhet të trajtohen si të tilla, sepse Edi Rama e ka këtë të drejtë, përderisa Ai i ka thirrur nën shërbim.

Normale, sigurisht.

Për Blendin, Sokolin dhe Enin është normale që opozita të denigrohet, të luftohet, të burgoset, të fyhet, të poshtërohet, të përjashtohet, të zhduket nga faqja e dheut. A nuk është kjo deviza dhe projekti i Edi Ramës?

Edhe kjo është normale, sigurisht.

Nuk ka asnjë pikë rëndësie se në çfarë dite është auditori, ndërsa ti lançon idenë se këto janë broçkullat e duhura për turmën e uritur. Eni, Sokoli dhe Blendi vazhdojnë me idenë se, përderisa alternativa e vetme jemi ne; gjithçka që lëvizë në hapësirën e komunikimit publik kalon nëpërmjet nesh, dhe ne e kontrollojmë atë, dhe ne jemi të pathyeshëm.

Naom Chomsky thotë se “Ju duhet t’i mbani ata të frikësuar mjaftueshëm, sepse, nëse ata nuk ndjehen të frikësuar nga të gjitha llojet frikërave dhe demonëve… ata mund të fillojnë të mendojnë, gjë që është shumë e rrezikshme, sepse ata duhet të mos jenë të aftë për të menduar. ”

Ata nuk vuajnë nga dilemat moraliste se disa qindra mijëra njerëz nga auditori i tyre e ka braktisur vendin, qindra mijëra të tjerë nuk mund ta mbyllin muajin pa borxhe dhe qindra mijëra të tjerë flenë të uritur. Ata nuk kanë makthe të tilla ekzistenciale. Për Blendin, Sokolin dhe Enin ekziston vetëm Lordi Edi Rama, i cili ua përndritë herë pas here studiot televizive me praninë e Tij, ndërsa prapa kuintave ua përndritë financat.

Kaq mjafton.

Kohët e fundit tek supergazetarët tanë ndjehet një lloj shpërfytyrimi. Shpesh herë harrojnë të vënë maskën budallaqe të paanësisë profesionale (!!), ndërsa shpërfaqin brutalisht dashurinë për Edi Ramën; dhe grimasa bie.

/DRONI.al/