Në këmbim të Vorës, Meta ju ka premtuar Gjykatën e Lartë, gjyqtarëve të Kolegjit Zgjedhor

Deputeti i PD-së Astrit Patozi, është shprehur sot nga salla e Kuvendit se “ne i humbëm por edhe qeveria nuk i fitoi zgjedhjet e 21 qershorit”.
Për Patozin “këto ishin zgjedhjet më të këqija, kjo nuk e përligj humbjen tonë. Aritmetika si shkencë ekzakte nuk të lë për të menduar për shumë. Të ngresh dy gishtat e fitores, është sikur të bësh dasmë në ditën që të kanë vdekur të gjithë njerëzit e shtëpisë. Por edhe unë e ndjej veten humbës.
Ne nuk ia dolëm të bëjmë diferencën me qeverinë. Asgjë nuk ka ndodhur në një ditë”.
Ai u ndal më tej te procesi zgjedhor duke i cilësuar “zgjedhjet e 21 qershori ilustrimi më i mirë se sistemi është kalbur”.
Duke ju rikthyer debatit për parregullsinë e zgjedhjeve në Vorë, Patozi u shpreh se, “Ankimimi i Ilir Metës për Vorën, është një soj si spoti i LSI për të mos shitur votën. Nuk kemi nevojë për mëshirë, por në se vërtetë ka një problem me zgjedhjet ne do ti ftonim ata që ta çonin deri në fund përpjekjen e tyre për Vorën”.
Ndërkohë patozi duke aluduar për rrëzimin në tavolinë të fitores së opozitës në Vorë, uroi anëtarët e KQZ, “Ju bëftë pushka top, ndërsa lëshoi akuza ndaj gjyqtarëve të Kolegjit Zgjedhor, sipas të cilit, Ilir Meta ju ka premtuar se do i çojë në Gjykatën e Lartë”.
Në vijim të denoncimit të zgjedhjeve si më të parregulltat, Patozi shtoi se, “Shqiptarët votuan të trembur. Edi Rama e quajti budalla çdo shqiptar që do të votonte opozitën ndërsa kërcënoi financiarisht kandidatët e opozitës që kandidonin për zgjedhje”.

Fjala e plotë e deputetit Astrit Patozi, mbajtur sot në Kuvendin e Shqipërisë

NE HUMBËM, POR ATA NUK FITUAN
Ne i humbëm qartësisht, por edhe qeveria nuk i fitoi dot zgjedhjet e 21 qershorit. Nuk ka asnjë nonsens logjik në këtë përfundim, sepse ka ndodhur edhe here të tjera, që betejat të mbyllen pa fitues. Natyrisht, që në letër qeveria ka arritur një rezultat të mirë, por edhe ajo vetë nuk po i gëzohet dot numrave. Dhe kjo, jo thjesht se Ilir Meta bën sikur i ka ngelur qejfi me Edi Ramën, sepse gjoja paska kapur në flagrancë udhëheqës socialistë, që nuk kanë rënë ende në dashuri me LSI-në, dhe kjo në ditët e sotme qenka e barazvlefshme me “krim kundër njerëzimit”.
Këto ishin zgjedhje të këqija, dhe kjo është më e pakta që mund të thuhet për to. Natyrisht, kjo nuk e përligj humbjen tonë, e cila sa më shumë të fshihet, aq më tepër do të rendonte mbi shpinën e kërrusur të opozitës. Besoj se nuk duhet shumë kurajo per të pranuar një të vërtetë, apo atë që e shohin dhe e prekin të gjithë, sepse është vetë aritmetika, si shkencë ekzakte, që nuk të lë shumë mundësi interpretimi. Por jo të gjithë e kanë këtë ndjenjë realizmi.
Kam degjuar këto ditë, jo pa neveri, edhe tipa, që megjithëse vinin nga nje humbje e drejtpërdrejte ne terren, flisnin me entuziazem per rritje te ndjeshme te opozites dhe Partise Demokratike ne gjithe vendin. Dhe kam menduar per nje cast se cfare duhet te bente, fjala vjen, Frani, qe ka fituar ne Lezhe, ne rast se do te ishte i pacipe. Duhet te merrte nje mitraloz 12.7 mm dhe te qellonte ne sheshin “Skenderbej”, ndoshta. Por Frani, mendoj unë, nuk ndihet, sepse e di qe, ai PO, por partia e tij nuk ka fituar, dhe te ngresh sot dy gishtat e fitores eshte njesoj si te besh dasem me orkester, ne te njejten dite qe te kane vdekur njerezit e shtepise.
Une nuk e kam per turp te them se ne nuk arritem ate qe vete prisnim apo qe te tjeret prisnin prej nesh, madje edhe që shifrat jane perveluese. Por po ashtu nuk ngutem te them fjalen e fundit te paren per te treguar menjehere me gisht dhe per te kryqezuar fajtoret brenda nesh. Sepse e ndjej edhe veten pjese te kesaj humbjeje, ndoshta si Frani, Voltana, Bashkimi, Fiqiriu, e shume te tjere ne cdo cep te vendit. Sigurisht, per aq sa me takon, as nje centimeter me shume.
Do te duhet pak kohe qe te shpjegohen te gjitha arsyet qe cuan ne kete mosarritje, por nje gje eshte e sigurt dhe shkelqen se largu. Ne nuk ia dolëm te bejme diferencen me qeverine, qe shqiptaret te na shihnin si shprese per te dale nga mocali i politikes, qe zhvat pa meshire pushtet dhe para, e cila nuk ka asnje molekule ndjeshmerie qytetare brenda vetes. Dhe dihet qe mazhoranca fiton gjithmone, sa here qe krijohet perceptimi se ketu jane te gjithe njesoj, sepse njerezit priren nga pragmatizmi ekstrem, i cili perfshin edhe shitjen e votes, edhe oportunizmin, edhe dorezimin e kartes tek sekseret e kundershtarit, edhe friken per te ruajtur vendin e punes, e sidomos stepjen perpara kercenimeve te bandave, qe eshte instikt njerëzor mbijetese.
Ndaj edhe LSI ishte thithlopa e ketyre zgjedhjeve, pavaresisht se kryetari i saj ben sikur eshte merzitur me aleatin e tij te madh, te cilin pak nga pak po e barazon ne permasa. Sepse ajo eshte e specializuara ne kete fushe, ajo ka ekskluzivitetin ne shitblerjen e votes, se ajo ta kthen me shpejt se te gjithe nderin, se pazarit te saj nuk i shpeton asnje nga nivelet e pushtetit, qe nga legjislativi, e deri tek gjyqesori, qe nga isnsitucionet e pavarura, e deri tek pushteti lokal. Shqiperia e sotme po merr trajtat dhe po i pershtatet filozofise se kesaj ndermarrjeje biznesi, qe vetem emrin ka parti politike. Natyrisht, qe per dike kjo eshte merite, te cilen edhe une vete do t’ia njihja, po te kisha parasysh vetem rritjen e numrave te saj.
Por qe prej te henes ne mesuam se jemi me te pagarantuar dhe me te pambrojtur ne lirite dhe te drejtat tona, jo vetem ne te drejten per te zgjedhur, por edhe ne ato me elementaret. Qe prej te henes ne mesuam se Republika jone ka rene, dhe kjo nuk ka te beje thjesht me humbjen e Partise Demokratike dhe te opozites ne teresi. Sigurisht, qe asgje nuk ka ndodhur ne nje dite dhe nuk kemi pse mallkojme thjesht dhe vetem 21 qershorin, por eshte jashte cdo dyshimi se kushtetuta jone, bashke me ndryshimet e 2008-ës, tashme ka mbetur nje leter pa vlere. Është tashmë e konfirmuar se sistemi yne eshte kalbëzuar, dhe 21 qershori ishte ilustrimi me i mire i kesaj drame kombetare.
Megjithese ishim udhezuar te trajtonim problematikat e zonave, qe mbuluam, une nuk kisha ndermend te flisja sot per Voren. Jo se nuk kisha gje per te thene. Perkundrazi, mund te kalonim bashke shume net dimri, duke iu rrefyer thagmat e zgjedhjeve ne kete bashki te vogel, vetem 13 km larg qendrës se kryeqytetit. Por sepse kam qene i detyruar te flas ne menyre te perseritur dhe shpesh gjate fushates, i shtyre nga brutaliteti dhe egersia e mazhorances atje, dhe nuk desha ta teproj më shumë.
Nga ana tjeter, kandidati i Partise Demokratike atje rezultoi fitues, megjithe represionin e papare te qeverise, dhe nuk me dukej etike qe te flisja sot per nje fitore te vogel, perballe një humbjeje të madhe.
Por Ilir Meta nuk ta jep as këtë shans. Ai do ta rrembje ne tavoline edhe fitoren e opozites ne Vore. Ankimimi i tij per rezultatin atje eshte i ngjashem me spotin cinik, ku LSI i drejtohej shqiptareve qe te mos e shisnin voten. Sepse Partia Demokratike po akuzohet se i ka vjedhur votat Ilir Metes atje. Por ndryshe nga spoti, qe mund ta refuzosh dhe injorosh duke nderruar kanalin, KQZ-se dhe Kolegjit Zgjedhor, tërësisht nen ndikimin e Ilir Metes, nuk ke cfare t’i besh.
Po ju tregoj vetem nje detaj nga dita e zgjedhjeve ne Vore. Rastisa te takohem me ambasadoren e BE, kur kjo e fundit po dilte nga nje qender problematike votimi, e cila ishte e rrethuar nga paramilitaret LSI, te cilet u kontrollonin dokumentet qytetareve, dhe percaktonin ata, se kush do te votonte apo jo. Po i shpjegoja asaj qetesisht shqetesimin tone, nderkohe qe ne krahun tim nje personazh i famshem i bandave te zones me bejxh KQZ si vezhgues ne gjoks, u perpoq disa here te nderhynte dhe ta bindte zonjen Vlahutin per te kunderten. Kam pershtypjen se ajo ishte po aq e qarte sa une per ate qe po ndodhte. Kjo ishte atmosfera e zgjedhjeve ne Vore, per te cilat LSI dhe qeveria po thone se i ka manipuluar opozita, madje ka organizuar edhe protesta, nje rast ky unikal ne bote.
Ka pasur shumë zëra publikë që këto ditë i janë drejtuar Ilir Metës dhe Edi Ramës që të mos e teprojnë me Vorën, sepse do të kompromentonin procesin në tërësi, edhe sikur ata të kishin të drejtë për atë që pretendojnë. Kurse unë po deklaroj këtu, se ne nuk kemi nevojë për mëshirën e Ramës dhe të Metës, nëse aty do të kishte vërtet një problem me zgjedhjet dhe do t’i ftonim ata ta conin deri në fund aksionin e tyre. Sepse natyrisht që nuk ka asnjë gjë që na shqetëson, sepse nuk mund t’i ketë krijuar problem viktima dhunuesit të saj.
Nuk ka njeri të përgjegjshëm dhe jurist në botë që mund të guxojë ta konsiderojë dhe ta zerë me dorë ankimimin e LSI për Vorën, por këtu gjithcka mund të ndodhë, se jetojmë në Tiranë. Tashmë, jo në atë të Edi Ramës, por më shumë të Ilir Metës. Ndaj edhe po i drejtohem sot atyre, ju befte pushka top per Voren! Bashke me ju edhe atyre gjyqtareve te kolegjit, qe jane vene ne radhe per t’i demonstruar devotshmeri Metes, sepse ai u ka premtuar se do t’i coje ne Gjykate te Larte. Dhe pasi ta keni grabitur ne sy te te gjitheve, mos u ndalni me kaq. Merrini edhe ato bashki qe kane ngelur. Ca me metoden e Hasanit te Kukesit, ca me banda, dhe po nuk ia dolet keshtu, rrethojini me polici, mjafton qe te arrini qellimin. Mbase keshtu i zbutet edhe inati i Ilir Metes per Edi Rames, qe eshte shnderruar sot ne tragjedi shqiptare.
Zonja dhe zotërinj,
Keto ishin zgjedhje te pista, ndonese duhet pranuar qe tani se nuk do te jete e lehte qe te provohen si te tilla, megjithe perpjekjet tona te mëdha. Sepse goditjet e rënda ishin gati te nenujshme, pa kercitje te forta dhe pa shume krisma, ndonese edhe te tilla nuk munguan. Keto zgjedhje ishin nje lloj pushtimi i bute, ku qeveria, PS dhe LSI-ja nderhyne egersisht dhe nganjehere edhe me brutalitet dhe arrogance aty ku ndjeheshin te kercenuara, por duke lene edhe ishuj te qete zgjedhore, aty ku fitorja e tyre eshte vendosur qe ne kohen e Shefqet Tërmet Pecit. Kjo padyshim qe e veshtireson misionin tone per te provuar manipulimin e ketyre zgjedhjeve, por kjo nuk do te thote aspak se deformimi i vullnetit te zgjedhësve nuk ka ndodhur. Shqiptaret votuan pergjithesisht te trembur dhe te blere nga qeveria, ndonese keto femomene nuk kishin te njejtën dendesi ne pjese te ndryhme te territorit. Ne keto zgjedhje u rikthyen qarte metodat me te shëmtuara të historisë elektorale të Shqipërisë në këto 25 vjet dhe kam frikë se “prisni, prisni, nuk kemi parë gjë akoma”.
Edi Rama e konsideroi budalla cdo shqiptar qe do te votonte opoziten, dhe kercenoi me internim politik dhe financiar cdo perfaqesues te PD qe do te arrinte te fitonte me 21 qershor, si askush tjetër më parë në këtë vend, se për Europën as që bëhet fjalë që është jashtë cdo përfytyrimi. Sipas kësaj logjike i bie qe mjafton te fitosh nje here zgjedhjet poltike dhe nuk bie më kurre nga pushteti, sepse qytetaret jane te detyruar te votojne qeverine edhe per zgjedhjet lokale, pastaj ato politike… e keshtu me radhe. Me kujtohet ai miliarderi qe tha se kishte problem te justifikonte vetëm milionin e pare, se per te tjerët nuk kishte më asnjë veshtiresi.
Une nuk e di me siguri sa ka ndikuar kjo ne rezultat, por e verteta eshte se ne keto zgjedhje, edhe per shkak te kesaj perqasjeje, u rikthye frikshem perfshirja e policise, qe ishte harruar qe nga viti 2001, perdorimi i adminstrates, thirrja nen arme e bandave (si asnjehere tjeter), shitblerja e votes, gati publike, dhe c’eshte me e renda, ne kete fushate ishin me qindra mijera shqiptaret qe paten frike edhe te deklaronin hapur bindjet e tyre politike.
Dhe droja eshte se zgjedhjet e tjera do te jene edhe me te keqija. Me 21 qershor ne kaluam në nje stad te ri shitblerjen e votes, saqe kam frike te mendoj se cdo ndodhe ne zgjedhjet politike, kur protagonistet e kesaj merkatoje te peshtire do te jene vete ne fushen e betejes. Dua te nenvizoj fort faktin, qe keto zgjedhje nuk perbenin asnje kercenim politik per mazhorancen, e cila lundron prej kohesh ne ujera te qeta, madje eshte duke arritur nje shumice kushtetuese, ndonese nuk ka pasur zgjedhje të tjera politike pas 23 qershorit. Dhe gjithe ky ekstitim nuk mund te justifikohej ne asnje rrethane. Sepse pyetja eshte cfare mund te benin më shumë Edi Rama dhe Ilir Meta ne kushtet e nje qeverisje që mund të mbahej në numra te brishtë?
Dje degjova kryetarin e partise sime qe tha, pak a shumë, se ata, qe kane fituar, nuk i gezohen dot, per shkak se e dine si e kane arritur fitoren. Une nuk jam dakord me te. Po të ishte kështu, do të ishte gjysma e së keqes. Sepse do të ishte nje lloj ndjeshmerie e atij qe e di se e ka bere krimin, por ia njeh vetes kete problem. Do te ishte, gjithesesi, nje gjysëm reflektimi moral.
Ne fakt, nuk eshte keshtu. Edi Rama dhe Ilir Meta nuk i gezohen dot fitores, per arsye qe vetem me ndergjegjen e tyre nuk kane lidhje.
Zoti Meta eshte merzitur se nuk ka arritur 100 perqind te objektivave, kur e mendon veten se eshte ne apogjeun e pushtetit të tij. Dhe cuditet shume se si ka mundesi qe atij mund t’i dalë kush perpara dhe ta ndaloje ne Lezhe, Kukes, Pogradec, Mallakastër apo Vore? Dhe s’ka faj, ashtu sic kane mberritur punet, eshte vertet cudi se si dikush guxon e prish atij llogarite dhe humorin.
Ndërsa, Edi Rama eshte me shume i shqetësuar, se i eshte merzitur Iliri, se sa i gezuar qe ka mundur Partine Demokratike, rivalen e përjetshme. Ndaj edhe përvjetori i fundit i Partisë Socialiste ngjante, jo si festë, po si vaki. Dhe kjo eshte shume e rendë. Si kundershtarë poltikë, ne duhet te lumturoheshim, qe kemi nje kryeminister te dobet, por ky nuk eshte rasti. Sepse nga dobesia e tij perfiton dikush tjeter po nga brenda oborrit të pushtetit, dhe ky eshte Ilir Meta, edhe me i eger apo abuziv se kryeministri.
Të nderuar kolegë,
Nese do te flasim vetem per numra, edhe këto zgjedhje e kanë nje fitues, LSI-ne. Por edhe ajo vete nuk kenaqet prej saj, sepse është e lashtë sa bota thënia që stomaku i të babeziturit nuk ngopet kurrë.
Ka shume njerez sot qe thone se LSI eshte kanceri i Shqiperise, se Ilir Meta eshte e keqja e madhe e ketij vendi, dhe se vetem largimi i tyre do ta sjelle shpetimin e shumëpritur. Madje na akuzojnë ne kryesisht për mbijetesën e tij politike, pas publikimit të videos së famshme. Une nuk mendoj keshtu, sepse tek e fundit edhe LSI edhe Ilir Meta jane produkte “made in Albania”, natyrisht jo bio, por kjo nuk ka shume rendesi. Une mendoj se LSI, nuk eshte semundje, por krijese. Sepse askush nga faktoret e tjere politike nuk eshte i privuar nga semundjet, qe ajo bart, secili ne nje mase te caktuar. Ndaj askush nuk mund te mbetet dorëjashtë per derexhenë e sotme te sistemit. Natyrisht, jo te gjithe me te njejten peshe.
Suksesi i LSI-së, sipas meje, qëndron në faktin se si krijese ajo rritet shume me teper se cdo gjallese tjetër ne nje mikroklime te caktuar. Njesoj si perbindeshat e filmave fantastike, qe shnderrohen ne gjigande nga ambjentet pa drite dhe me lageshtire. Ndaj nuk ka kuptim, dhe as është e ndershme, qe t’i shpallet luftë LSI-së, vetëm pse ne kushtet e kenetës poltike ajo rritet më shumë se të tjerët, sepse tek e fundit ajo eshte një parti politike shqiptare.
Por a ka një zgjidhje për këtë? Unë mendoj se po. Ne duhet te ndryshojme me urgjence dhe vendosmeri ambientin mocalor, qe te shpetojme nga semundja dhe vetem kjo do te coje, jo vetem LSI-në, por secilen nga partite politike shqiptare, ne dimensionin e vet natyral.
Ka shume njerez, madje edhe politikane te se djathtes, qe nuk e respektojne Ilir Meten si kryetar Kuvendi. Ata mund te kene arsyet e tyre, te cilat ne te gjitha rastet hajne debat. Une per vete, jam legjitimist, ndaj e njoh si të tillë, megjithe rezervat e tmerrshme qe kam per te. Por une nuk mund te pranoj kurresesi qe ai, i cili eshte votuar dhe paguhet si kryetar i Kuvendit te jete njekohesisht edhe kryeminstër, edhe ministër Bujqësie, edhe ministër Drejtësie, edhe kryetar gjykate, edhe kryetar KQZ-je, edhe drejtor i pergjithshem i Gjendjes Civile, edhe drejtor policie, edhe prokuror, madje edhe pronar i të gjitha mediave, edhe… gjithcka ne kete vend. Sepse i tille eshte shnderruar ai edhe me kontributin tone. Për shkak të heshtjes sonë, oportunizmit, llogarive meskine dhe përshtatjes me të keqen ndër vite. Por kur them për Ilir Metën, e njëjta gjë vlen për Edi Ramën, apo për kryetarin e partisë sime, kur të vijmë në pushtet.
Megjithese e di qe ky eshte parlament difektoz, per te njejtat arsye, që na kanë cuar në këtë situatë, une prape jam i bindur se edhe ketu ka burra dhe gra dinjitoze qe mund t’i ndryshojne gjerat. Une e di se shume prej jush nuk e pranoni qe ky vend te shnderrohet ne prone private te nje, dy apo qofte edhe tre personave, të cilët me pushtetin absolut, jane shnderruar ne monstra, qe rrezikojne dhe kercenojne lirine e gjithësecilit ne Shqiperi. Ndaj edhe ende ka shpresë se edhe ketu mund te vijë nje reagim. Por edhe nese kjo nuk ndodh, per shkak te topitjes se cdo krenarie apo vlere qytetare brenda kesaj salle, jam shumë i sigurt se do te linde diku tjeter.Nese ne nuk e bejme, nuk do te jete e larget dita qe do te na udheheqin te tjeret.
Unë e di se sot nuk është dita më e mirë që një përfaqësues i Partisë Demokratike të japë leksione demokracie. Por pavarësisht rezultatit të opozitës, këto që unë po them nuk kanë të bëjnë thjesht me 21 qershorin. Sepse, edhe po të kishte fituar, Partia Demokratike nuk mund ta përfaqësojë në asnjë rast të gjithë atë shumicë dërrmuese, që kërkon ndryshime të shpejta të gjendjes në këtë vend. Ata që e duan këtë janë shumë më tepër se PD dhe nuk janë vetëm të djathtë.
Une nuk besoj kurrë se shumicës këtu, djathtas apo majtas qofshin, do t’u pelqente te trajtoheshin si dhen, kur vjen fjala tek vendimmarrja, e cila cdo dite e me shume po perqendrohet e gjitha ne duar te dy apo tre kryetareve. Nuk shoh ndonje ndryshim te madh mes deleve ne kete salle, dhe te atyre qe pranojne ta shesin voten per 50 mije leke, kudo ne Shqiperi, pervec faktit qe cmimi yne eshte pak me i shtrenjte, rreth 1 mije euro ne muaj. Por thelbi eshte po ai. Ne nuk mund te pranojme me dëshirë dhe duatrokitje renien e Republikes, hedhjen ne kosh te kushtetutes dhe kalbezimin e sistemit.
Ky vend ka nevoje per shkundje, e cila ne rruge normale duhet te vije prej opozites, si perfaqesuesja zyrtare e atyre qe duan ndryshimin. I takon asaj te marre te gjitha pergjegjesite dhe eshte teresisht ne detyrimin e saj t’i prije kesaj levizjeje.
Une nuk kam tagrin te flas ne emer te saj, por si ish-nenkryetar i PD dhe deputet i saj e ndjej si detyrim qe te pranoj se edhe ne kemi pergjegjësitë tona tona ne kete katandisje, per shumicen e te cilave nuk kemi kerkuar ndjese. Por nuk eshte falja ajo qe ka vlere më shumë në këtë histori. Ne duhet te japim shembullin, me gjeste dhe me akte, jo vetëm me fjale, se do t’i largohemi me vendosmëri te gjitha praktikave, qe na cuan ne kete pike, duke marrë mbi vete cdo kosto. Se do te jemi te papajtueshem me trafikun e votave, qe nis ne parlament, e perfundon ne ndonje fshat te larget, ku vota shitet per nje grusht miell. Por edhe me klientelizmin, nepotizmin, babëzinë, arrogancën dhe sëmundje të tjera të pushtetit.
Gjate ketyre viteve jane shitur dhe blere deputete, gjykates, kryetare bashkish, kryetare komunash, prokurore, e nepunes te larte gjithefaresh, jo gjithmone per llogari te mazhorances se sotme. Natyrisht, dihet nga të gjithë, se pjesa më e madhe e atyre, qe futen ne merkato, jo rastësisht perfundojne tek cadra e LSI, e cila ka marre ekskluzivitetin e tregut, por kjo nuk e shfajeson kurresesi edhe Edi Ramen si bashkefajtor dhe bashkeautor.
Mbetem me shpresë që kjo shkundje do të ndodhë, sepse populli asnjëherë nuk gabon. Fitoret e mafias janë të përkohshme dhe se pasuritë e vjedhura nuk gëzohen kurrë gjithë jetën. Shqiptarët janë thjesht duke pritur një ofertë të re, që i nxjerr nga kjo shpifësirë, ku jemi zhytur të gjithë, dhe për momentin po bëjnë qejf Ilir Meta me Edi Ramën.
Ndaj, per te gjitha keto arsye, dhe te tjera si keto, jam i bindur se ne i humbem keto zgjedhje, por ju nuk i fituat dot.

/DRONI.al/